De straat waar ik geboren ben, de straat die ik zo heel goed ken, op het stoepie zitten in de zon, maar ook, waar voor mij de oorlog begon.
Heel veel vrienden om je heen, Cobie, Rietje, Tonnie, Leen, putje loop, knikkeren, haasie-over, maar ook, door de oorlog, erg pover.
Markus, de Graaf en van Dalen, daar gingen we de boodschappen halen. Alles was wel op "rantsoen" maar toch, we konden het er best mee doen.
De waterstoker om de hoek, met duimdrop, ouwels en kruimeltjeskoek, de schillenboer, hazen- en konijnenvellen, maar ook, om te eten, bloembollen pellen.
En dan zegt je moeder; "kom we gaan, naar een groter huis, ik wil hier vandaan". en dan is DE STRAAT verleden tijd, maar vergeten? Nog in geen eeuwigheid.
